بسم الله والحمد لله ، والصلاة و السلام علی من لا نبیّ بعده
جبهه همبستگی ملی اهل سنت ایران، این
عید حقیقی مسلمانان، عید ایثار و از جان گذشتگی، عید پیروزی بر نفس و شیطان ، عید
تقرّب به خداوند رحمان را به همه برادران و خواهران مسلمان تبریک و تهنیت عرض می
نماید.
ایام عید قربان در حالی فرا می رسد که در گوشه و کنار این جهان شاهد ظلم،
شکنجه ،بی عدالتی تجاوز و قتل عام مسلمانان بی دفاع هستیم، مسلمانان همچون گوسفند
قربانی و ذبح می گردند. و بچه های مسلمان گلوله های خمپاره و موشک را عیدی می
گیرند. و برای رهایی خود فریاد می زنند! ربنا
أخرجنا من هذه القریة الظالم أهلها واجعل لنا من لدنک ولیا واجعل لنا من لدنک
نصیرا.
پروردگارا،مارا از این سرزمینی که ساکنان(وفرمانروایان)آن ستم پیشه اند، بیرون ببر و از جانب خود برای ما سرپرستی قرار بده، و از نزد خود برای ما یاوری برسان.
همچنین افرادی مظلوم و بی گناه در بند طاغوتیانی همچون رژیم ولایت فقیه اسیرند و به بهانه های واهی و نادرست انواع شکنجه ها را متحمل می شوند و منتظرند تا کسانی آنان را از این وضع فلاکت بار نجات دهد حال آنکه غیر از الله و شما مسلمانان دیگر مأوی و یاوری ندارند.
شایسته است همانگونه که خود در این ایام شادی می کنیم دیگران را نیز با شادیمان سهیم گردانیم. زیرا فرمان نبوی است: ( لا یومن احدکم حتی یحب لاخیه مایحب لنفسه ) رواه البخاری ومسلم
هیچ کس از شما مومن کامل نمی گردد تا هر آنچه برای خود می پسندد برای برادر مسلمان خود بپسندد.
پس ای مسلمان با شنیدن این فریاد مظلومان چه باید کرد؟ جواب این سوال را فرمانروای عالم در شروع آیه فوق داده است و با لحنی توبیخ آمیز می فرماید: ومالکم لاتقاتلون فی سبیل الله والمستضعفین من الرجال والنساء والولدان الذین یقولون ربناأخرجنامن هذه القریة الظالم أهلها واجعل لنامن لدنک ولیا واجعل لنامن لدنک نصیرا. (النساء/۷۵)
و چرا شما در راه خدا(و در راه نجات) مردان و زنان و کودکان مستضعف نمیجنگید؟
امروزه برادران و خواهران مسلمان ما در سوریه ، برمه ، چچن، مصر، افغانستان حتی در کشور مان ایران با شدیدترین وضع شکنجه می شوند و به دار آویخته می شوند نه ناموسشان در امان نه مالشان و نه جانشان. آیا با این حال باز هم دست روی دست گذاشته و عکس العملی از خود نشان ندهیم آیا با این همه ظلم و تعدی باز هم خود را مسلمان و تسلیم احکام خداوندی می پنداریم؟
آیا غیر از این است که حکمت عید مواسات و همدردی با دیگر مسلمانان است؟آیا حضرت ابراهیم علیه السلام برای اجرای حکم فرمانروای جهان فرزند دلبندش را به قربانگاه نبرد. از ابراهیم علیه السلام درس فداکاری و اجرای احکام خداوندی را باید آموخت. پس بیایید با تأسی از قرآن و سنت پیامبر اسلام صلی الله علیه وسلم، دست در دست هم نهیم و با همبستگی خود پایه های حکومت این جباران را به لرزه در آورده و به ظلم شان خاتمه دهیم.
و از بارگاه الله جل جلاله تقاضا داريم قربانی، عبادات و دعاهاي همهي مؤمنان را قبول درگاه خويش گرداند. و همهي ما را از جمله بندگان فرمانبردار و مطیع خود قرار دهد و رضایت ابدیش را نصیب ما بگرداند. به امید آزادی ایران و دیگر سرزمین های اسلامی اسیر در چنگال طاغوت ها و منافقان در لباس اسلام.
و ما ذلک علی الله بعزیز.
پروردگارا،مارا از این سرزمینی که ساکنان(وفرمانروایان)آن ستم پیشه اند، بیرون ببر و از جانب خود برای ما سرپرستی قرار بده، و از نزد خود برای ما یاوری برسان.
همچنین افرادی مظلوم و بی گناه در بند طاغوتیانی همچون رژیم ولایت فقیه اسیرند و به بهانه های واهی و نادرست انواع شکنجه ها را متحمل می شوند و منتظرند تا کسانی آنان را از این وضع فلاکت بار نجات دهد حال آنکه غیر از الله و شما مسلمانان دیگر مأوی و یاوری ندارند.
شایسته است همانگونه که خود در این ایام شادی می کنیم دیگران را نیز با شادیمان سهیم گردانیم. زیرا فرمان نبوی است: ( لا یومن احدکم حتی یحب لاخیه مایحب لنفسه ) رواه البخاری ومسلم
هیچ کس از شما مومن کامل نمی گردد تا هر آنچه برای خود می پسندد برای برادر مسلمان خود بپسندد.
پس ای مسلمان با شنیدن این فریاد مظلومان چه باید کرد؟ جواب این سوال را فرمانروای عالم در شروع آیه فوق داده است و با لحنی توبیخ آمیز می فرماید: ومالکم لاتقاتلون فی سبیل الله والمستضعفین من الرجال والنساء والولدان الذین یقولون ربناأخرجنامن هذه القریة الظالم أهلها واجعل لنامن لدنک ولیا واجعل لنامن لدنک نصیرا. (النساء/۷۵)
و چرا شما در راه خدا(و در راه نجات) مردان و زنان و کودکان مستضعف نمیجنگید؟
امروزه برادران و خواهران مسلمان ما در سوریه ، برمه ، چچن، مصر، افغانستان حتی در کشور مان ایران با شدیدترین وضع شکنجه می شوند و به دار آویخته می شوند نه ناموسشان در امان نه مالشان و نه جانشان. آیا با این حال باز هم دست روی دست گذاشته و عکس العملی از خود نشان ندهیم آیا با این همه ظلم و تعدی باز هم خود را مسلمان و تسلیم احکام خداوندی می پنداریم؟
آیا غیر از این است که حکمت عید مواسات و همدردی با دیگر مسلمانان است؟آیا حضرت ابراهیم علیه السلام برای اجرای حکم فرمانروای جهان فرزند دلبندش را به قربانگاه نبرد. از ابراهیم علیه السلام درس فداکاری و اجرای احکام خداوندی را باید آموخت. پس بیایید با تأسی از قرآن و سنت پیامبر اسلام صلی الله علیه وسلم، دست در دست هم نهیم و با همبستگی خود پایه های حکومت این جباران را به لرزه در آورده و به ظلم شان خاتمه دهیم.
و از بارگاه الله جل جلاله تقاضا داريم قربانی، عبادات و دعاهاي همهي مؤمنان را قبول درگاه خويش گرداند. و همهي ما را از جمله بندگان فرمانبردار و مطیع خود قرار دهد و رضایت ابدیش را نصیب ما بگرداند. به امید آزادی ایران و دیگر سرزمین های اسلامی اسیر در چنگال طاغوت ها و منافقان در لباس اسلام.
و ما ذلک علی الله بعزیز.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر